11/01/2011
ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ...
Εάν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που δημιουργεί απαξίωση του ίδιου του κράτους και εξασθενεί τις όποιες λειτουργίες του υπηρετώντας πιστά το όλο σύστημα που οι πάντες σήμερα κατακρίνουν, αυτό είναι κυρίως η προκλητικότητα. Η οποία βεβαίως δεν θα μπορούσε να πηγάζει παρά μόνον από τον ισχυρό, σε βάρος του αδύναμου. Κανόνας της ζωής, δυστυχώς όμως κανόνας και των υπηρετούντων(!) την πολιτική.
Οι κατά καιρούς πολιτικοί μας ταγοί, λοιπόν, έχουν πάρει δυστυχώς συγχωροχάρτι από τα θύματά τους, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερο να αποθρασύνονται και να ασχημονούν πολιτικά σε βάρος τους. Μόνο που είναι πλέον φανερό πως δεν αρέσκονται στις κάθε είδους ελεεινότητες (πολιτικές, βεβαίως, οι εκτός αυτής ουδόλως αφορούν οποιονδήποτε, ωστόσο είναι όρος που δυστυχώς τους τιμά και γι’ αυτούς περιποιεί ιδιαίτερη τιμή) που διαπράττουν, αλλά χαιρεκακούν όταν αυτές συνοδεύονται από κινήσεις προκλητικού χαρακτήρα.
Το να μην πληρώνουν τα 8, 10 ή 12 ευρώ την ώρα στους εκπαιδευτές των δημοσίων Ι.Ε.Κ., η πλειοψηφία των οποίων φτάνει να δικαιούται μόνο από 800 έως 1.000 ευρώ ετησίως, είναι ένα θέμα. Που διογκώνεται όταν η αδιαφορία των όποιων ανευθυνοϋπεύθυνων φτάνει στο σημείο να μην ιδρώνουν τα αυτιά τους για χρωστούμενα δύο, τριών, ακόμα και τεσσάρων μηνών.
«Απίστευτο, τόσους μήνες απλήρωτοι;», θα μπορούσε έκπληκτος να αναρωτηθεί κανείς. Αλλά ούτε καν αυτή τη φράση δεν μπορεί να ξεστομίσει όταν πληροφορείται ότι τα οφειλόμενα χρήματα φτάνουν περίοδο… τριετίας! Τρία ολόκληρα χρόνια απλήρωτοι και όχι μόνον κανείς από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δεν ασχολείται, αλλά όταν τους τον υπενθυμίζεις σφυρίζουν αδιάφορα. Τουτέστιν, προκαλούν!
Ξέρετε γιατί; Διότι δεν υπολογίζουν τους εκπαιδευτές. Τους αγνοούν και με απεχθή τρόπο αρνούνται να αναδείξουν (όπως μόνον αυτοί υπεράριστα γνωρίζουν), ακόμα και την επιδεξιότητά τους στην (ξεκαθαρίζω: πολιτική) απατεωνιά. Αποφεύγουν δηλαδή την προσφιλή συνήθη τακτική του σαρδονειοχαμόγελου τύπου «κάντε κι άλλη υπομονή» και πλέον απειλούν εμμέσως με διαρροές όπως «ξεχάστε τα δεδουλευμένα σας», «τα ΙΕΚ έκλεισαν και είναι πολύ δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο να πάρετε κάποτε τα χρήματα που δικαιούστε». Είναι δε τόσο πολιτικά αφόρητα ξεδιάντροποι, ώστε κρύβονται πίσω από τις πόρτες και τις αόριστες δικαιολογίες των ιδιαιτέρων τους. Απίστευτα τυπάκια, που θέλουν να έχουν και… ιδιαιτέρους, ναι!!!!
Λοιπόν: Οι κύριοι αυτοί, καλούνται να πληρώσουν τα δεδουλευμένα των εκπαιδευτών των Δημοσίων ΙΕΚ ΑΜΕΣΑ! Και καλό θα είναι αφού ζητήσουν ταπεινά συγγνώμη (την οποία δεν θα αποδεχθούμε για να ξαναζητήσουν και να ξαναζητήσουν και να ξαναζητήσουν μέχρι… ΟΥΔΕΠΟΤΕ να την αποδεχθούμε) να πληρώσουν τα δεδουλευμένα μας, είτε τους αρέσει είτε δεν τους αρέσει. Και καλό θα είναι να τους αρέσει, γιατί στο τέλος θα πληρώσουν!
Α, κάτι που δεν πρέπει να μου διαφύγει. Πέρα από την (αυτονόητα σε μη προσωπικό επίπεδο - άλλωστε τα πρόσωπα αλλάζουν) αναφορά μου, στην αρχή της επιστολής μου σημείωσα ξεκάθαρα ότι απευθύνομαι στους κατά καιρούς πολιτικούς μας ταγούς και ασφαλώς όχι μόνον στους σημερινούς, πολλοί εκ των οποίων μάλιστα είναι πολιτικά ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ από αρκετούς των περασμένων ετών και κυβερνήσεων. Αλίμονο σε όποιον πιστέψει έστω και για ένα δευτερόλεπτο ότι τόσο ανόητα… φωτογραφίζω ή αναφέρομαι σε στελέχη ή οποιουσδήποτε άλλους απιθανοαπίθανους αποκλειστικά της σημερινής κυβέρνησης. Αυτά είναι παραμύθια για παιδιά κάτω των τριών ετών που ο νόμος απαγορεύει να παίζουν με παιχνίδια που περιέχουν αντικείμενα επικίνδυνα προς κατάποση.
Οι ευθύνες των κατά καιρούς υπουργών και όποιων άλλων υπηρεσιακών παραγόντων της προηγούμενης διακυβέρνησης είναι εξίσου και συχνά μεγαλύτερες στο θέμα των μη πληρωμών των συμβασιούχων εκπαιδευτών στα δημόσια ΙΕΚ. Τα ίδια προβλήματα πάνω κάτω υπήρχαν και τότε, πάλι κάποιοι μεγαλόσχημοι και χοντρόπετσοι αδιαφορούσαν και είχαν κοινή συνισταμένη με τους σημερινούς ιθύνοντες την κοροϊδία και κυρίως την προκλητικότητα.
Συνεπώς, να μη χαίρονται οι προηγούμενοι για τα χάλια και την απίστευτη αμετροέπεια των σημερινών. Όπως και ΟΥΔΕΙΣ από τα υπόλοιπα κομματικά σχήματα, καθώς είναι φανερό ότι οι εκπαιδευτές που επί χρόνια ταλανίζονται, δεν προσφέρονται για το αγαπημένο άθλημα της όποιας και άνευ κόστους καταγγελίας... Αλλού αυτά, όχι στα ΙΕΚ. Ξεκάθαρα και σταράτα.
Αρα, η όποια σπέκουλα θα λαχταρούσε να χρησιμοποιήσει κανείς, εδώ δεν προσφέρεται. Οι πρωταθλητές σ’ αυτήν, καλά θα κάνουν να την κρατήσουν για όπου, κοινώς, «τους παίρνει»…
Καταλήγω: Η Δημοκρατία, κυρίες και κύριοι, βασίζεται στην αλληλεγγύη, στην ανθρωπιά, στην κοινωνική δικαιοσύνη και πρωτίστως στο ενδιαφέρον. Βεβαίως, μαθήματα Δημοκρατίας είμαι ο πλέον ΑΝΙΚΑΝΟΣ να παραδώσω, διότι δεν δικαιούμαι, όταν έχουν αγωνιστεί γι’ αυτήν χιλιάδες συνάνθρωποί μας. Διακατέχομαι ωστόσο από θλίψη όταν επί τόσα χρόνια τυχαιοτυχαίοι διαγκωνίζονται στο ποιος θα επιδείξει μεγαλύτερη προκλητικότητα απέναντι σε ανθρώπους που εκπαιδεύουν τη νέα γενιά, βοηθώντας την αποφασιστικά στον εφοδιασμό της με κατά το δυνατόν περισσότερα προσόντα και ΓΝΩΣΗ.
Είναι όμως ωφέλειμο να σημειώσω την προσπάθεια που καταβάλλουν οι Διευθυντές των ΙΕΚ. Τι να κάνουν όμως και αυτοί...
Αυτά προς το παρόν…
ΝΙΚΟΣ ΣΗΦΑΚΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
Μέλος ΕΣΗΕΑ - ΠΣAT - AIPS
