Αγαπητοί συνάδελφοι,
Διαβάζω:
«Σχετικά λοιπόν με το αίτημα μας για ενημερωτική συνάντηση με τους αρμοδίους ώστε να πληροφορηθούμε με επίσημο τρόπο τον χρονικό προσδιορισμό της εξόφλησης των δεδουλευμένων μας, η απάντηση η οποία εδόθη είναι ότι:
- Αυτή τη στιγμή τουλάχιστον κρίνουν σκόπιμο από πλευράς Υπουργείου ότι δεν συντρέχει λόγος άμεσης συνάντησης μια και δεν υπάρχει προσδιορισμένος χρόνος πληρωμής ή κάποιο άλλο νεότερο στοιχείο προς πληροφόρηση μας.
- Γίνονται προσπάθειες ώστε να ξεκινήσει η σταδιακή πληρωμή μόλις αυτό καταστεί εφικτό».
Η θέση μου:
Διάφορα χθεσινοχθεσινά τυπάκια (όρος που περιποιεί ιδιαίτερη τιμή στα πρόσωπά τους), δηλώνουν λοιπόν στους υφισταμένους τους υπηρεσιακούς παράγοντες, ότι «αυτή τη στιγμή κρίνουν σκόπιμο πως δεν συντρέχει λόγος άμεσης συνάντησης μια και δεν υπάρχει προσδιορισμένος χρόνος πληρωμής, ή κάποιο άλλο νεότερο στοιχείο προς πληροφόρησή μας».
Ποιοι τα λένε αυτά κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Ποιοι είναι εκείνοι που έχουν την αρμοδιότητα ακόμα και να προσδιορίζουν τον χρόνο πληρωμής; Ποιοι είναι όλοι αυτοί κρίνουν ή δεν κρίνουν ως σκόπιμη μία συνάντηση που έχει να κάνει με δεδουλευμένα τριών χρόνων; Ποιά είναι τα μπουμπούκια της κρατικής μηχανής που μέσα στην απέραντη δυστυχία της παντελούς έλλειψης έστω και βασικών στοιχείων σκέψης, «εκτιμούν» ότι ακόμα κι αν δεν πληρώσουν εκπαιδευτές για κάμποσα χρόνια δεν θα δημιουργηθεί κανενός είδους οδυνηρή επίπτωση σε βάρος τους; Ποια λουλούδια είναι αυτά που (παρότι υπεράριστα γνωρίζουν πως χτυπούν την πόρτα της μητέρας τους και εκείνη τρομαγμένη δεν τους ανοίγει, τουτέστιν δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους) με ύφος χιλίων καρδιναλίων αποφασίζουν να γράψουν τα Σύνταγμα και τους νόμους στα πλέον φθαρμένα υποδήματά τους;
Η απάντηση είναι μία και απλή: Πρόκειται για απιθανοαπίθανα «αστέρια» ενός μηχανισμού που νομίζουν ότι διαθέτοντας την όποια εξουσία, έχουν τη δυνατότητα να μην πέφτουν στα πόδια των εκπαιδευτών ζητώντας έλεος. Αυτό νομίζουν, πιστεύουν, πράττουν. Θα τους κάνουμε όμως τη χάρη να ΜΗ μας ικετέψουν; Θα τους επιτρέψουμε να ΜΗ μας εκλιπαρήσουν και μάλιστα γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι όσο μας ικετεύουν τόσο περισσότερο θα μας εξοργίζουν;
Οι κάθε λογής αναρμόδιοι μανδαρίνοι, με επικεφαλής εννοείται την εκάστοτε (και επί ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων) ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, εν προκειμένω έχουν βρει στα πρόσωπά μας τον μήνα που θρέφει τους υπόλοιπους έντεκα. Οι υπόλοιπες πολιτικές και δεξιοαριστεροχουντοβασιλικοδημοκρατικές κομματικές δυνάμεις, να δείτε που οσονούπω πέραν της δικαιολογίας ότι «δεν είχαν ενημερωθεί», θα… θυμηθούν ότι επιβάλλεται να σπεύσουν να υποστηρίξουν «τον δίκαιο και αποφασιστικό μας αγώνα», ασφαλώς διότι θέλουν να εκμεταλλευτούν την όλη «φασαρία». Αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι σίγουρο…
Γι’ αυτό, από την πλευρά μας επιβάλλεται να δρούμε οργανωμένα και συντεταγμένα και κυρίως να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας με πνεύμα αλληλεγγύης.
Νίκος Σηφάκης
Δημοσιογράφος
